Gegewe die leuens en feiteverdraaiing wat gereeld deel uitmaak van wat in die Midde-Ooste gebeur, is dit nodig om ‘n paar daarvan reg te stel.

Die storie dat Israel nog onlangs in oorlog met Sirië of Iran was is ‘n kwaadwillige leuen. Iran het Israel nog nooit voor April aangeval nie en Sirië het Israel laas in 1973, meer as 50 jaar gelede, beveg. Israel het egter gereeld Iranse amptenare en wetenskaplikes vermoor en hy bombardeer Sirië sedert 2017 gereeld, wat die tempo verhoog het tot weeklikse en soms selfs daaglikse aanvalle oor die afgelope ses maande wat parallel met die Gasa-gevegte loop.

'n Besonder verwoestende aanval het op 29 Maart plaasgevind toe die Israeliese weermag massiewe aanvalle geloods het teen 'n wapenopbergingsplek in Sirië se noordelike provinsie Aleppo wat minstens 40 mense laat sterf het, die meeste van hulle Siriese soldate. Die lugaanvalle het 'n reeks ontploffings veroorsaak wat ook ses Libanese Hezbollah-vegters se dood veroorsaak het.

Maar drie dae later op 1 April is 'n baie skadelike en onuitgelokte aanval gerig teen die Iranse ambassade se konsulaat-generaal, wat in 'n luukse woonbuurt in Damaskus, Sirië se hoofstad, geleë was. Die gebou is heeltemal vernietig deur missiele wat afgevuur is van F-35 vegvliegtuie wat oor die Siriese grens van Israel gekruis het, wat Iranse diplomate sowel as brigadier-generaal Mohammad Reza Zahedi en Zahedi se adjunk, generaal Haji Rahimi, en ook brigadier-generaal Hossein Amirollah, laat sterf het, die hoof van algemene staf vir die al-Quds-mag in Sirië en Libanon. Sirië het daarna bevestig dat altesaam 13 mense in die aanval dood is, insluitend ses Siriërs en 'n Libanese Hezbollah-milisieman. Beide Iran en Hezbollah het wraak beloof.

Die aanval van 'n diplomatieke sending word volgens die Weense Konvensie as 'n groot oorlogsmisdaad beskou, maar daar was geen veroordeling van die voorval deur die VSA en die gewone verdagtes in Wes-Europa nie. In plaas daarvan om te doen wat reg was deur druk op Israel uit te oefen en hom te stop om sy bure aan te val en daardeur moontlik 'n groot oorlog in die Midde-Ooste te voorkom, het president Joe Biden sy belofte herhaal dat die Verenigde State sy verbintenis oor Israel se veiligheid waarborg as Iran sou terugslaan. Dit het vir Israel beteken dat enige aksie wat deur hulle geneem word deur Washington ondersteun sal word.

Die Biden-administrasie het ook gestem téén 'n Russies- en Chinees-opgestelde VN-Veiligheidsraad-resolusie om die Israeliese aanval op die Iranse konsulaat te veroordeel, wat 'n duidelike oortreding van die internasionale reg en 'n oorlogsdaad deur Israel was. Die VSA het glo sy vetostem “nee” uitgebring omdat “...die VSA het aan raadskollegas gesê dat baie van die feite van wat Maandag in Damaskus gebeur het, onduidelik bly.”   Maar al wat eintlik onduidelik was, was die wolk wat die Biden-span vir buitelandse beleid en nasionale veiligheid omring, aangesien dit redelik deursigtig was wie die aggressor was in terme van middele, motief en uitkoms.

Toe Iran op 13 April wraak neem, het dit 'n noukeurig gekalibreerde matige aanval uitgevoer teen militêre teikens wat bedoel was om skade aan te rig, maar nie 'n groot aantal ongevalle te veroorsaak nie.

Dit het verskeie lugbasisse getref waarvandaan die Israeliese vegbomwerpers hul aanval op Damaskus begin het, asook 'n Israeliese Lugmag-intelligensiesentrum in die voorheen Siriese Golanhoogte.

Niemand is dood nie ten spyte van die sowat 300 hommeltuie en missiele wat gelanseer is, waarvan die meeste deur Israel en sy bondgenote onderskep is. Maar die aanval het nietemin 'n boodskap van Teheran gestuur dat dit volgende keer baie erger kan wees.

Iran beweer ook dat hy gepoog het om eskalering van die toestand te voorkom deur die VSA te waarsku oor hul planne, wat aan Israel deurgegee sal word nl dat 'n "beheerde" vergelding aan die kom is. Die Pentagon ontken dat hierdie waarskuwing ontvang is.

Israel het Vrydag teruggeslaan en 'n groot lugbasis naby Isfahan getref, en, om seker te maak dat niemand gemis word nie, ook beide Irak en Sirië geteiken.

Iran se teen-weerwraak is nou hangende.

En hoe pas die Verenigde State by die storie in? Biden het hierdie keer probeer om homself te beskerm teen politieke terugslag as gevolg van die komende November-verkiesing deur bekend te maak dat hy Netanyahu geadviseer en aanbeveel het om nie 'n vergelding van die vergelding uit te voer nie. Netanyahu, wat nie vir Biden se misnoeë vrees nie, het die raad in die wind gestrooi en hy en sy oorlogskabinet het dit duidelik gemaak dat hulle nou aan die opstel van 'n rooster vir die inval van Rafah in die suide van Gasa werk.

Ons het dus hier vir Israel as die aggressor teen twee lande wat nie as vyande verklaar is nie en die Joodse staat in baie, baie jare op geen manier aangeval het nie. Maar toe Israel hulle aangeval en 'n groot oorlogsmisdaad gepleeg het, het Joe Biden en die maatskappy verkies om ander pad te kyk, en hul kwaadaardigheid gespaar vir wanneer Iran 'n doelbewus ligte teenaanval as waarskuwing uitgevoer het. Dit word skynheiligheid genoem, om dinge op hul kop te keer om die antwoord te verskaf wat 'n mens wil sien – dit is eweneens van toepassing op Biden wat die Russe beskuldig van "onwettige besetting" in die Oekraïne, terwyl Israel se diefstal van Sirië se Golanhoogte en voortdurende beslaglegging op die Wesoewer deur Washington goedgekeur word. En die aanslae teen Iran sal waarskynlik nie baie gou verminder nie, aangesien die Joods-beheerde Amerikaanse Kongres ook sy “liefde” vir Israel verkondig. Kongreslid Steve Scalise, GOP-huismeerderheidsleier, het dit so gestel:

“In die lig van Iran se ongeregverdigde aanval op Israel, sal die Huis volgende week van sy voorheen aangekondigde wetgewingskedule beweeg om eerder wetgewing te oorweeg wat ons bondgenoot Israel ondersteun en Iran en sy terroriste-volmagte aanspreeklik hou. Die Huis van Verteenwoordigers staan sterk by Israel, en daar moet gevolge wees vir hierdie onuitgelokte aanval.”  Nogal “onuitgelokte aanval”, liewe aarde!

Nog erger, by die Senaat bepleit senator Tom Cotton van Arkansas dat Iran gestraf word deur sy moontlike vriende in die VSA te verslaan deur mense fisies aan te val wat ter ondersteuning van die Palestyne demonstreer. Cotton het gesê dat die "pro-Hamas-misdadigers" gekonfronteer moet word – burgers wat "sake in eie hande neem" ; menende geweld teen vreedsame betogers. Dit onderskryf weer hoe die VSA erger misdade pleeg as diegene wat deur hulle beskuldig word. Nog ‘n saak wat in die reine gestel moet word is dat die Palestyne van terrorisme beskuldig word terwyl hulle self onder die hamer van Hamas staan. Vir die gewone lid in die publiek is Hamas en die Palestyne kop in een mus, nog ‘n kwaadwillige leuen wat die wêreld ingestuur is.

Maar daar is ook die agterstorie waarom Israel waarskynlik die Iraniërs in die eerste plek in Sirië aangeval het. Die Joodse staat het 'n doelbewuste uitdagende provokasie uitgevoer om Washington by sy oorloë in te trek. Net soos in die geval van die Gaza-aanval op 7 Oktober deur Hamas, waarvan Israel volle kennis gehad en laat gebeur het, het Netanyahu probeer om 'n situasie te skep waarin dit Iran sou dwing om wraak te neem sodat Biden “gedwing” word om sy "bondgenoot" te beskerm deur Iran direk aan te val.

Waarom het Israel dit gedoen, bo en behalwe die ooglopende begeerte om Iran te vernietig net soos dit die Palestyne vernietig?

Dit is gedoen omdat Israel waarskynlik besef het dat hulle as die wêreld se grootste uitgeworpe staat beskou sal word as gevolg van hulle volksmoord in Gasa, die onlangse gruwelike moord op honderde Palestyne in die Al-Shifa-hospitaal in Gasa sowel as die geteikende sluipmoord van sewe werknemers van 'n liefdadigheidsorganisasie (wat kos ingebring het vir diegene wat honger ly weens Israel wat toegang tot noodlenigingsvoorrade blokkeer). En ook omdat Israel eintlik nie sy oorlog teen Hamas wen nie, moes dit die narratief na iets anders verskuif.

Dit sou die gebruik van sy reeds oue tegniek wees om homself weer die "slagoffer" te maak in die konfrontering van 'n magtige nuwe vyand, Iran, wat die probleem van slegte openbare betrekkinge met die wêreld oor Gasa gedeeltelik sou versag.

’n Verskuiwing in die storie sal vermoedelik ook die verwagte hulp van die Verenigde State en sy Europese bondgenote meebring om die harde werk te doen om Iraniërs uit te wis. En dit lyk of die truuk gewerk het, voorspelbaar. Eerste Minister Rishi Sunak van Brittanje het onlangs gedreig om wapenverskepings na Israel af te sny weens die verwoestende dodetal in Gasa, maar net die volgende Maandag kon hy die Britse oorlogsvliegtuie salueer wat sommige Iranse hommeltuie in Israel afgeskiet het. Gekonfronteer met 'n spervuur van Iranse missiele, het Brittanje, die Verenigde State, Frankryk en ander gehaas om die Israeli's te help wat in werklikheid die konflik begin het. Die Verenigde State beplan tans ook om die druk op Iran te verhoog deur middel van 'n reeks taai nuwe sanksies wat voorberei word deur die minister van finansies, Janice Yellen:

“Die tesourie sal nie huiwer om met ons bondgenote saam te werk om ons sanksiegesag te gebruik om voort te gaan om die Iranse regime se kwaadaardige en destabiliserende aktiwiteite te ontwrig nie.”   Die uitdrukking dat iemand wat self agter die deur staan ‘n ander daar soek, bly maar waar!

Yellen het veral niks gedoen toe Israel 'n groot oorlogsmisdaad gepleeg het in sy aanval op die Iranse Konsulaat-generaal in Damaskus nie, en sy het ook nie sanksies oor die Israeliese Gaza-volksmoord ondersteun nie. Sy is natuurlik Joods. Meer hulp vir die Joodse staat wag ook nog vir 'n kongresstemming om die $14 miljard wat tans in die pyplyn is goed te keur, met Washington Report wat beweer dat vanjaar se totale Amerikaanse hulp aan Netanyahu waarskynlik $25 miljard sal oorskry “in direkte koste wat verband hou met sy vurige ondersteuning vir Israel.”

Op die oomblik sal die dilemma vir die Amerikaanse regering wees dat dit alles moet uithaal om Israel te ondersteun of meer skietgoed moet kry teen die Israel Lobby wat deur sy skenkers en mediabronne werk om Biden in November te verslaan.

En dit bly in 'n mens se gedagtes: die moontlikheid dat Israel sy geheime kernarsenaal sal gebruik om die Midde-Ooste en vermoedelik 'n groot deel van aangrensende gebiede in Europa en Asië ook op te blaas.

Daar is reeds stories wat die rondte doen wat daarop dui dat die Israeliese kernreaktor by Dimona moontlik 'n Iranse teiken was en dat Israel op die oomblik voorberei om Iranse kernnavorsingsterreine oor te neem.

Netanyahu is in bevel terwyl 'n verwarde Wit Huis toekyk. Israel het 'n lokval gestel en Joe Biden het reg daarin getrap...