Corli van der Merwe

’n Desperate boervrou van Zimbabwe het in ’n laaste e-pos aan familie en vriende gevra vir gebede terwyl tientalle mense klippe na hul huis gegooi het.

Mev Alida du Toit (63), haar man, Dolf (67) en mnr. Du Toit se seun, Rudolph (38) is vir langer as ’n dag in hul huis vasgekeer terwyl die klippe op hul huis neergereën het en mense, met ysterstawe gewapen, om hul huis saamgedrom het.

Van die klippe was so groot (soos dié wat onnadenkende mense voor hulle huise in die straat pak sodat motors nie daar moet parkeer nie – net reg vir die klipgooiers...) dat Du Toit nie haar hande daarom kon kry nie.

Lees reeks by DIE BYBEL

Dr JP Botha

Die Nuwe Testament   (3)

Die gelowiges begin die boodskap uitdra

Verskeie faktore het daartoe gelei dat die evangelie nie net in Palestina verkondig is nie.  Dit het vinnig deur die destydse wêreld versprei.

*    Een rede was sekerlik dat die Christene nie kon stilbly oor die evangelie nie.  (Hand 4:19-20).

*    ‘n Ander rede was dat God mense geroep en gestuur het om van sy nuwe verlossing te gaan vertel.  (Matt 28: 19-20).

*     Dan was daar ook die vervolgings van die gelowiges deur die Jode.  Dit het veroorsaak dat die gelowiges moes vlug (lees hiervan in Handelinge 8 of 12),  met die gevolg dat hulle oor die hele destydse bekende wêreld versprei het.

ROME

Andrè van den Berg

Lees reeks by Die Laaste Pous

2.1     Afgode

Rome het aanvanklik geen gode van haar eie gehad nie.  Almal is van Griekeland af ingevoer.  Homer Smith skryf in Man and His Gods dat die Griekse drietal Demeter, Dionisis en Persefon in 493vC onder die name Ceres, Liber en Libera in Rome verskyn het.  Apollo en Asklepios het ongeveer 50 jaar later onder hul eie name gevolg en daarna Afrodite (Venus), Hermes (Mercurios) en Artemis (Diana).

Die Romeine was uiters bygelowig en het in tye van oorlog baie van hul gode verwag.  As hulle oorwin het, is daar aan die gode geoffer asof hulle die oorwinning gegee het.   Die grootste teleurstelling was egter in 218 vC toe Rome deur die Kartaagse heerser Hannibal binnegeval en jare lank beleër is.  Ten spyte van duisende offers kon die gode die vyande nie verdryf nie.  Dit het die aansien van die Romeinse Ryk geknou en die onderdaniges feitlik onregeerbaar gemaak.

2.2     Misleiding

BOEKRAK VIR AFRIKANERTJIES

Lees nog storietjies by Boekrak vir Afrikanertjies

Tyl Uilspieël se pa is dood toe hy nog ‘n jong seun was. Omdat Pa Uilspieël in sy lewe nooit veel van werk gehou het nie, het sy mense ná sy dood heeltemal onversorg agtergebly.

Terwyl Ma Uilspieël droewig sit en huil, kom die jong Tyl op haar af. “En nou, Ma?” vry hy.” “Wat makkeer?”

“Jou pa is dood,” snik sy. “Wie sal tog sy plek kan vul?”

“Ek, Ma,” antwoord Tyl.

“Jy?” sê sy ma. “Jy lyk ‘n mooi bog.”

“Geen my net ‘n bak pap, dan sal ek Ma wys,” antwoord hy.

“Hoe bedoel jy nou?” vra sy.

UIT ONS FONTEINTJIE

Lees reeks by Uit ons fonteintjie

Ek het met groot belangstelling geluister na die verhaal van wat plaasgevind het by die graf van ‘n soldaat in een van die suidelike state van Amerika.  ‘n Man was besig om die graf met baie ekstra moeite met plante en blomme te versier, toe ‘n vreemdeling wat hom daar opgemerk het, naderstap en op simpatieke en medelydende toon vra of dit sy seun is wat daar begrawe lê.

“Nee,” sê hy.  “ ‘n Broer?”  “Nee.”  “’n Ander familielid?”   “Nee.”   “Mag ek dan die vryheid neem om te vra wie se gedagtenis u met soveel toegewydheid en teerheid koester?”

Hy het ‘n oomblik gewag en sê toe met gevoel:  “By die uitbreek van die oorlog is ek opgekommandeer.  Net toe ek die huis verlaat om my vir diens te gaan aanmeld, kom ‘n jongman wat ek geken het, na my toe en sê:  ‘Jy het ‘n groot gesin wat jou vrou nie kan onderhou as jy weg is nie.  Ek is ‘n eenlopende persoon en het niemand wat van my afhanklik is nie.

ONS EIE HELDE

Lees reeks by Ons eie helde

Dr JP Botha

"Ek was eenkeer op besoek aan 'n inrigting vir rehabilitasie van persone wat deur senuweestoornisse ontwrig is.  Die hoof van die inrigting het aan my 'n gids toegesê om my deur die gebou te vergesel.  Hierdie persoon was een van die pasiënte wat reeds in so 'n mate herstel het dat hy binnekort weer tot die normale lewe sou terugkeer.  Toe ons die besigtigingstoer voltooi het, vra hy my:  'En toe, oukêrel, wie is jy nou eintlik?'  Ek sê toe ek is dr Malan, die Minister van Gesondheid.  Hy lag toe heerlik en sê:  'Ag nee! Toe maar, hier sal jy nog regkom.  Weet jy wat het ek gesê toe ek hier gekom het?  Ek het gesê ek is die Keiser van Duitsland!' "

Ek is op 22 Mei 1874 op die plaas Allesverloren in die distrik Riebeeck-Wes gebore en in Junie gedoop as Daniël Francois Malan.  My hardwerkende ouers op die plaas was afstammelinge van die Hugenote, wat vroeg reeds by ons kinders 'n warme vaderlandsliefde en innige godsdienssin gekweek het.  In ons huis was daar ook die besef van die waarde van onderwys.

Ons herdenk hiermee vandag die geboortedag van CJ Langenhoven, en geniet sy kostelike sin vir humor in sy penskets van homself, en al het hy gedreig om sy volledige outobiografie te vernietig sodat hy "dood kan wees as ek dood is", leef hy vandag meer as ooit voort in sy lewendige sketse van lewensgebeurtenisse - soos daar van hom gesê is, hy praat in sy skryfwerk:

Reeds is daar herhaaldelik aangekondig dat my uitvoerige eie lewensbeskrywing, waarin ek niks omtrent my deugde en die gebreke van my tydgenote sal verkort of verswyg nie, ná my dood sal verskyn. As die leser ongeduldig na die boek uitsien moet hy my tog vergewe dat ek nie in sy ongeduld kan deel nie.

Intussen leef ek nog. Maar omdat ek so 'n donkere en geheimsinnige lewe gelei het (ek glo hierdie uitdrukking is 'n anglisisme; kóm daarvan as 'n man nie 'n Dietse sap is nie) dat niemand daar iets van af weet nie (nie eens my vrou nie, dan het sy nooit ja gesê nie) word ek dag vir dag oorval met aansoeke van bloemlesingversamelaars vir besonderhede omtrent my persoonlike geskiedenis.

Met die herdenking van CJ Langenhoven se geboortedag 138 jaar gelede plaas ons graag hier ook sy eie kort skets oor sy geboorte en die tragiese omstandighede daaromheen toe sy moeder, Rachel, net na sy geboorte gesterf het. Hierdie feite is deur sy aangenome pa vir wie hy Pappie genoem het, aan hom meegedeel. Dié skets het Langenhoven in 1932 geskryf.

"In die nag tussen 12 en 13 Augustus 1873 is ek gebore, 'n ou dingetjie wat so swak en tengerig was dat hy nooit kon lewe nie en tog geleef het. Vyf dae ná my geboorte is my moeder Rachel dood. Ek het geen portret of skets of handskrif van haar nie; maar tog darem, vandag nog, 'n lokkie goue hare wat Mammie afgeknip en vir my bewaar het."

Toe Pappie met Mammie getroud is (hulle het nooit eie kinders gehad nie) had sy by haar in die huis haar baie jonger suster Rachel. Anderpa (dis nou Langenhoven se eie pa en ook die broer van "Pappie") het van Hamelkop af by hulle kom kuier op Hoeko, somtyds maande lank daar gebly en gehelp met die boerdery. En hy was op Rachel verlief en sy op hom, en so is hulle getroud ( die twee broers met die twee susters getroud).

Andrè van den Berg

Lees reeks by Die Laaste Pous

INLEIDING

" Naas die sondeval (Gen.3) is die ideologiese samesmelting van Rome en Babel die grootste ramp wat die mensdom ooit getref het.  Dit het tot die ontstaan van die Roomse Kerk gelei.   Die Christendom is mislei om heidengebruike in haar midde op te neem waarna dit so ingebed geraak het, dat mense die waarheid nie meer van die leuen kon onderskei nie. "

“Laat niemand julle op op enige manier mislei nie, want eers moet die afval kom en die mens van sonde geopenbaar word, die seun van die verderf, die teëstander wat hom verhef bo al wat God genoem word of voorwerp van aanbidding is, sodat hy in die tempel van God as God sal sit en voorgee dat hy God is” (2 Thess.2:3,4).

Van al die gawes waarmee God die mensdom geseën het, is Evangeliebediening een van die grootstes.  Die gemeente in Rome het dit as ‘n gawe van God ontvang om sy Koninkryk uit te brei en die plaaslike kudde mee te bedien (Joh.21:15).   Satan het dit egter teengestaan en die gemeente probeer verwoes.

KORSIES VAN PASTEI

(Die hele pastei by: Korsies van Pastei)

Bill Clinton, George Bush, 'n pragtige blondine en 'n minder aantreklike groot vrou is almal in een treinkompartement toe hulle deur 'n baie lang stikdonker tonnel ry.

Skielik is daar die onmiskenbare klank van 'n geweldige harde klap van iemand se hand. Toe die trein deur die tonnel is en dit weer lig genoeg is om goed te sien, merk almal die opgehewe rooi klapmerk op Clinton se wang.

Die blondine se eerste gedagte is dat Clinton aan haar wou vat maar per ongeluk sy hand op die onaantreklike vrou se been gesit het waarna dié hom geklap het dat hy wip.

                    Nog gedigte by Gedigte

H A Fagan se mooi gedig verskyn in Die Huisgenoot van 29 Augustus 1947:
Daar’s ‘n ritme in die skepping, soos  die soete melodie
van ‘n statige en Godgewyde psalm,
wat met wiss’lende akkoorde in volmaakte harmonie
deur die sale van die ewigheid weergalm,

ONS EIE HELDE

Lees reeks by Ons eie helde

Dr JP Botha

Ek, Johannes Gerhardus Strydom, het die eerste lewenslig aanskou op die plaas Klipfontein in die distrik Willowmore, waar ek op 14 Julie 1893 gebore is.  Toe ek nog baie klein was, het my ouers na Sandvlakte in dieselfde distrik verhuis waar ek my jeugjare deurgebring het.  Ek is op 24 September gedoop en later ook op Willowmore aangeneem en voorgestel.  My eerste formele onderwys het ek van 'n goewernante ontvang, maar na standerd 5 is ek kosskool toe op Willowmore, 96 kilometer van Sandvlakte af.

Dis maar nie lekker vir 'n arme jong kind om gedurende die kwartaal so ver van sy ouerhuis  af te wees nie.  Ek het hier standerd 6 en 7 in een jaar afgelê, waarna my pa my na die hoërskool op Franschhoek gestuur het en waar ek op 16-jarige ouderdom matriek geslaag het.

UIT ONS FONTEINTJIE

Lees reeks by Uit ons fonteintjie

Ds GJ van Rensburg vertel dat op ‘n plek waar hy dienste gehou het, het ‘n bejaarde dame getuig dat sy so oud geword het omdat sy God altyd doelbewus geëer het en so ook haar ouers.  Sy het hierdie vermaning geglo en gevrees en gehoorsaam.  God het sy Woord gestand gedoen.

Maar toe laat sy daar iets vreesliks op volg.  Sy het tien kinders gehad wat haar nie altyd geëer het soos dit moes nie en sy het aan hulle gesê dat sy hulle nog almal sou begrawe, al was sy nou al so oud.

Sy het nie uit ‘n hart van haat en oordeel gepraat nie, maar uit ‘n kinderlike eerbied en geloof in wat God sê.  Sy het vir hulle gesê dat hulle volgens die Skrif nie lank kan lewe nie, omdat hulle hul ouers nie gehoorsaam het nie, en dus sou sy hulle almal begrawe.

Hy sê dit was vir hom treffend dat toe hy later weer  ‘n reeks dienste daar gehou het, die ou dame hom gevra het om haar na Johannesburg te neem om haar seun te gaan begrawe.  Verskeie van haar ander kinders was toe reeds op middelbare leeftyd oorlede.  Haar een dogter het in die eerste reeks dienste wat hy daar gehou het, die Here gevind en sy het haar moeder eerbiedig en haar in haar hius opgeneem.  Sy kon dus met vrymoedigheid na haar moeder se getuienis luister, wetende dat sy nie onder daardie veroordeling val nie.

God is geen bangmaker nie.  Hy dreig nie met beweringe wat Hy nie uitvoer nie.  Hy sê dit sal met jou teenspoedig gaan en baie rampe en ongelukke sal jou tref en jy sal nie lank lewe as jy nie jou ouers eer nie.  Kan daar in ons bedorwe harte so min vrees vir die Here wees dat ons  nie sy waarskuwings glo nie?

Lees reeks by Heldedade in ons geskiedenis

HELDEDADE IN ONS GESKIEDENIS

"Dit was 'n waagstuk wat ek hom voorgestel het om te doen soos wat nie oortref sou word in ons ganse bloedige stryd nie," het generaal De Wet later omtrent die stuk verkennerswerk van Danie Theron gesê wat hy tussen 24 en 26 Februarie 1900 by Paardeberg onderneem het – net 'n week na kolonel Hannay se dood op 18 Februarie.

Generaal Christiaan de Wet, die vurige Vrystaatse aanvoerder, is bekommerd. Aanvanklik het die Boere die vyand swaar verliese toegedien en veral een "Swart Week" lank die magtige Britse leër laat steier.

Maar nou, na vyf maande in die veld, is die Engelse besig om met hulle getalle-oorwig alle teenstand voor hulle weg te vee. Oral stoot die groot seekat sy voelers uit en wurg die Boere aan die keel.

BOEKRAK VIR AFRIKANERJIES

Lees nog storietjies by Boekrak vir Afrikanertjies

Ou Jakkals se streke het veroorsaak dat hy en ou Wolf nooit opregte vriende kon word nie.  Ou Wolf was tog só bedaard en was altyd besig om iets nuttigs te doen.  Maar ou Jakkals was altyd tog so slu.  Hy was gedurig sonder werk en het hom nooit daaroor bekommer nie.  Die enigste tyd wanneer hy iets gedoen het, is wanneer hy kliphard besig was om werk wat hy moes doen, te ontduik.  Ou Wolf het gereeld gaan jag om kos in die hande te kry, terwyl ou Jakkals luilekker in die sonnetjie gesit en bak het en skelmpies planne beraam het hoe om gratis etes te bekom. Dit het altyd botsings tussen die twee veroorsaak, soos daardie keer toe ou Wolf ‘n huis gebou het.

Hy was daardie tyd so vurig soos gemmer om met mejuffrou Wolfina te trou.  Maar hy kon nie met haar in die huwelik tree voordat hy nie vir haar ‘n huis gebou het waarheen hy haar kon bring nie.

VOLKSSTUDIE (3/6)

Lees reeks by Volksstudies

Ds. André van den Berg

6.1       ‘n Valse verwagting

Kort voor die noodlottige magsprysgawe in April 1994 het sekere blanke politici beweer dat nagenoeg 80% van die Suid-Afrikaanse bevolking Christene is en 'n remmende invloed op die verwagte morele verval sou uitoefen.  Daar is selfs geglo dat dié Christene weens die ANC se openlike verbintenis met die plaaslike Kommunistiese Party nie vir die ANC sou stem nie.  Die Christene en nie die ANC nie, sou die gang van toekomssake aan die suidpunt van Afrika bepaal.

Dit was ‘n drogrede en wensdenkery. Die werklikheid was 'n perd van 'n ander kleur.  Ten spyte van die kommunistiese bokkloue wat duidelik onder die ANC se rok uitgesteek het, het miljoene swartes daarvoor gestem en vir geen ander rede as dat dit anti-blank was nie.  Selfs vooraanstaande nie-blanke kerklui het vir die ANC gestem.  Die Christelike geloof was helaas geen faktor nie.  Anti-blank was belangriker as anti-God!